سفارش تبلیغ
صبا ویژن

ترجمه مقاله کنترل گل جالیز مصری (Orobanche Aegyptiaca) در گوجه ب

دسته: علوم پایه

حجم فایل: 325 کیلوبایت

تعداد صفحه: 12

کنترل گل جالیز مصری (Orobanche Aegyptiaca) در گوجه با علف کش های سولفونیلورا – مطالعات گلخانه ای

خلاصه: گل جالیز (گونه Orobanche) انگل ریشه ای گیاهانی است که می تواند خسارت زیادی از نظر اقتصادی به محصولات مهم به ویژه در کشورهای حاشیه مدیترانه وارد کند. گل جالیز مصری یک علف هرزی در رشد گوجه فرنگی در اسرائیل می باشد. در مطالعه موجود، ما موثر بودن و انتخاب بودن چهار علف کش سولفوتیلورا را در کنترل کردن گل جالیز مصری در زمینه پروش گوجه فرنگی در گلدان تحت شرایط گلخانه ای را آزمایش کردیم. MNO 37500، ریمسولفورون، HOE 404 و SL-160 به صورن اضطراری (POST) به کار برده می شدند و ترکیب شدن گیاهان اولیه (PPI) به دنبال به کار بردن POST بود. MON 37500 و ریمسولفورون برای گوجه انتخاب پذیرتر بودند و کنترل کردن انگل در مقایسه با HOE 404 و SL-160 موثرتر بود. MON 37500 و ریمسولفورون در 50 و 100 g ai/ha و به ترتیب در 100، 150 و 200 g ai/ha برای 14، 28 و 42 شاخ و برگی گوجه فرنگی بعد از کاشتن (DAP) به کار برده شد و به دنبال آن از آبیاری بارانی تا رسیدن به ظرفیت زراعی به منظور کنترل کردن کامل انگل ها استفاده شد. به هر حال یک کاهش مشخص در کنترل موثر در زمانی که آزمایش با گلدان ها تکرار می شد مشاهده شد که در آن پیشنهاد می شود که فعالیت علف کش ها عمدتا از طریق خاک می باشد. به جز برای ریمسولفورون، PPI به دنبال دو بار تیمار شدن برای گیاهان گوجه فرنگی در مقایسه با تیمارهای POST سمی تر بود. به کار بردن PPI به همراه POST گل جالیز مصری را به صورت موثری کنترل می کرد اما گیاهان گوجه فرنگی به وسیله HOE 404 در همه مقادیر کاربرد PPI و با استفاده از MON 37500 در همه مقادیر بالای 150 گرم در هکتار آسیب می دیدند. مطالعه موجود سه بار استفاده از POST یا یک بار استفاده از PPI را به دنبال دو بار استفاده POST از MNO 37500 در 50 یا 100 گرم در هکتار را تعیین می کند. یا مقدار 100و 150 یا 200 گرم بر هکتار ریمسولفورون در زمینه کنترل کردن گل جالیز مصری بر روی گوجه فرنگی تحت شرایط گلخانه ای موثر و انتخابی بوده است.

خرید

مطالب مرتبط


مطالعه شرکت دانش آفرین روشن در زمینه پرورش قارچ خوراکی

مقدمه

قارچ ها موجوداتی هستند که از گذشته های دور با انسان بوده اند. سوابق فسیلی آنها به دوران پر کامبرین و دونین برمی گردد. تاریخ مصرف قارچ های خوراکی به عنوان غذا و دارو به زمانی بسیار دور برمی گردد و حتی انسان های نخستین از خواص ویژه قارچ ها اطلاع داشتند. آزتک ها از قارچ ها به عنوان مواد توهم زا در فال گیری استفاده می کردند و قارچ را گوشت خدا می نامیدند. نوشابه مستی آور سوما نیز چیزی جز عصاره آمانیتا موسکاریای سمی نبوده که از گروه قارچ های کلاهک دار است. اگر تاریخچه تولید قارچ های خوراکی به دقت مورد بررسی قرار گیرد، تاریخی چند هزار ساله را می توان برای آن قایل شد. پرورش قارچ های خوراکی به حدود 20 قرن پیش در ژاپن و چین برمی گردد. کاشت قارچ در گلخانه اولین بار در سوئد در سال 1754 میلادی ابداع شد.

کشور های گوناگون جهان با توجه به فرهنگ غذایی طی سا ل های گذشته به نوعی از این محصول ارزشمند برخوردار بوده اند و در حال حاضر، بیشتر قریب به اتفاق کشورهای دنیا آن را به عنوان محصولی کشاورزی و باغی قلمداد می کنند و حتی به منظور توسعه هرچه بیشتر تولید و مصرف آن، برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت آن اجرا می کنند و سالانه هزینه های بسیاری را به تحقیقات مربوط به آن اختصاص می دهند. در این میان، کشورهای آمریکایی، اروپایی، آسیایی و آفریقایی هرکدام به صورتی نسبت به توسعه همه جانبه آن اقدام می کنند. در بعضی کشورها با توجه به فرهنگ غذایی، میزان مصرف برخی از قارچ ها بر دیگران پیشی گرفته و تولید آن گونه خاص، بیشتر است. کشورهایی مانند چین، از دو هزار سال پیش قارچ ها را نیز به موازات سایر محصولات کشاورزی کاشته اند و در حال حاضر، سالانه چند میلیون تن تولید انواع قارچ ها را در برنامه های خود دارند. البته در این میان از خواص دارویی و درمانی قارچ های دارویی نیز غافل نمانده و استفاده از قارچ در حد قابل توجهی رونق یافته است، به طوری که در مراجعه به پزشکان چینی، انواع داروها از جمله قرص، کپسول، آمپول هایی که از قارچ تهیه شده اند، تجویز می شود. البته شایان ذکر است که قارچ ها به لحاظ بافت فیبری و سلولزی و نیز داشتن پلی ساکاریدهایی در دیواره سلولی شان به عنوان ضد سرطان محسوب می شوند. در این میان می توان به قارچ هایی که به طور اختصاصی ضد سرطان هستند، اشاره کرد مانند قارچ های گاندرما، آریکولاریا و شیتاکه. صنایع تبدیلی قارچ ها نیز امروزه به عنوان یکی از صنایع روز، مورد توجه خاص قرار گرفته است. صنایع کنسروسازی، مربا، ترشی و پودر قارچ از جمله فرآورده های قارچ است که در دنیا از مصرف بالایی نیز برخوردار است. از نکات قابل توجه و تامل در این صنعت این است که با توجه به حجم بالای ضایعات کشاورزی در بیشتر کشورها از جمله ایران، استفاده بهینه از این ضایعات برای افزایش کشت قارچ می تواند مورد توجه قرار گیرد.

خرید

مطالب مرتبط


احیای گونه های مختلف سیکلامن از طریق تکوین سوماتیک جنین ازکالوز

  • عنوان لاتین مقاله: Regeneration of different Cyclamen species via somatic embryogenesis from callus, suspension cultures and protoplasts
  • عنوان فارسی مقاله: احیای گونه های مختلف سیکلامن از طریق تکوین سوماتیک جنین ازکالوز، کشت های تعلیق و پروتوپلاست ها.
  • دسته: زیست شناسی
  • فرمت فایل ترجمه شده: WORD (قابل ویرایش)
  • تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 20
  • ترجمه سلیس و روان مقاله آماده خرید است.

خلاصه

مطالع? حاضر اولین گزارش دربار? تشکیل کشت های کالوزگیاهکی از بافت جوانه، احیای گیاهان از طریق گیاهک زایی سوماتیک و پیشرفت سیستم احیا ازپروتوپلاست به گیاه با استفاده از سه گون? وحشی Cyclamen یعنی Cyclamen graecum Link، Cyclamen mirabile Hildebrand و Cyclamen trochopteranthum Schwarz می باشد (واژه مترادف Sprenger Cyclamen alpinum hort. Dammann ex). امکان تشکیل کالوز گیاهک و احیا از طریق گیاهک زایی سوماتیک برای هر گونه شدبدا به ژنوتیپ وابسته بود. از 0.5 g کالوز، حدود 1461 گیاهک سوماتیک در موقعی C. mirabile تشکیل شد. محیط های کشت با غلظت های متفاوتی از تنظیم کننده های رشدی گیاه، CaCl2 و زغال چوب فعال شده تأثیر قابل توجهی بر شکل گیری گیاهک در گونه داشتند. حدود 1.4×106 پروتوپلاست از 1 g تعلیق سلول C. graecum جدا شدند. پاسخ های رشدی گوناگون پروتوپلاست ها در دو عامل تعبیه کننده یعنی آگارز و آلگینات برای گونه های مختلف Cyclamen مشاهده شد. این ویژگیهای رشدی خاص به عنوان نشانگر گزینش برای آزمایشات ترکیبی (fusion) در آینده استفاده شدند. برای هردو سیستم کشت پروتوپلاست، گیاهک هایسوماتیک احیا شدند، برای plantlets پرورش داده شدند و با شرایط گلخانه ایی سازگار شدند.

کلمات کلیدی: آگاروز، آلگینات، Cyclamen alpinum، Cyclamen graecum، Cyclamen mirabile، گیاه سیکلامن، جداسازی پروتوپلاست، تکثیر رویشی

مقدمه

دست? (Cyclamen Myrsinaceae) شامل تقریبا 22 گونه میشود (Grey-Wilson، 2003) که عمدتا در کشورهای اطراف و آبگیر مدیترانه ایی پراکنده هستند. برخی گونه ها از قرن هجدهم در کشورهای اروپای غربی کشت شده اند. اما تنها گونه ایی که اهمیت اقتصادی جهانی داشته Cyclamen persicum Miller بود. استثنائاتی وجود دارد و آن این که برخی گونه ها مانند C. coum Miller و C. hederifolium Aiton بندرت کشت میشوند. زیرا رشد آنها کند است و ملزومات کشت آنها بسیار ناشناخته است. Cyclamen graecum Link در قسمت هایی از یونان و جزایر آن یافت میشود. Cyclamen mirabile Hildebrand و همچنین Cyclamen trochopteranthum Schwarz (مترادف Cyclamen alpinum hort. Dammann ex Sprenger) بومی منطق? جنوب غرب آنتالیا در ترکیه می باشد (Grey-Wilson، 2003). سه گونه به دلیل برخی ویژگی های باارزش که در کالتیوارهای C. persicum وجود ندارد، انتخاب شدند.

  • فرمت: zip
  • حجم: 5.41 مگابایت
  • شماره ثبت: 411

خرید

مطالب مرتبط